آقای قالیباف در همایشـــی گفته انـد : « ما در دهـه اول انقلاب مرحله استقرار نظام را داشتیـم، در دهه دوم تثبیت نظام ، ولی در دهه سوم انقلاب که همه کشورهای دنیا ما را پذیرفتـــه انـد چرا همان موضع اولیه استقرار نظام را دنبال می کنیم و چرا نباید با آمــریکا حرف بزنیـــم ؟! » نکته ای که مورد نقد است این نکته است که ایشان گفته اند : « ما باید در حوزه سیاست خارجه از موضع تقابل ، بیاییـــم به موضع رقابت و در این حوزه با دیگر کشورهای جهان رقابت کنیم و تقابل نداشته باشیم. » ! بنابـــراین نظر ایشان این است که در حوزه دیپلماسی خارجی یا همان سیاست خارجه باید از موضع تقابل که در دهه اول و دوم و سوم انقلاب پیگیــر اجرای آن در جامعه بین الملل هستیـــم خارج شویــم و موضع « رقابت » را اتخاذ کنیـــم.
حالا نظـــر رهبــــری را در این مورد می خوانیـــم : « عرصه ی دیپلماسی، همه جا عرصه ی هماوردی و مقابله است؛ چون منافع کشورها، منافع ملت ها با یکدیگــر اصطکاک پیدا می کند، تصادم پیدا می کند، این تصادم ها در موارد زیادی خودش را در میدان دیپلماسی نشان می دهد. لذا همه جا این درگیری و هماوردی وجود دارد ... این نظام اگر هیچ کاری هم با هیچ یک از قدرت ها و دولت های مستکبـــر دنیا نداشته باشد آنها با او کار دارند... دستگاه دیپلماسی مهم است. عرصه ی دیپلماسی، عرصه ی مبارزه است؛ در این مبارزه باید قوی باشید. اگر می خواهید قوی باشید، ارتباط با خدا را مستحکم کنید. »
در دیدگاه رهبـــری ، عرصه دیپلماسی، یک عرصه تقابل و مبارزه است ! و همان طور که مشاهده می کنید هیچ سخنـــی از اشتباه بودن موضع فعلــی ما در سیاست خارجه نیست. در حالی که آقای قالیباف می گویند موضع فعلــی ما در حوزه سیاست خارجه اشتباه است و باید از این موضع خارج شویم !! ولی رهبـــری در هیچ جا اشاره ای به اشتباه بودن موضع فعلی نمی کنند و بلکه تاکید بر این دارند که موضع فعلی درست است و در تمام دنیــا نیـز عرصه ی دیپلماسی و سیاست خارجه عرصه ی تقابل است و کسی به دنبال رقابت نیست !!
نفی طرح هولوکاست