تونل عذاب‌آور توحید

کارشناسان معتقدند که روش فعلی تهویه تونل توحید که استفاده از جت‌فن‌ها است روش تقریباً ناکامی است و پاس دادن هوای آلوده توسط جت‌فن‌ها به یکدیگر و خارج کردن آن از تونل به دلیل برخی ویژگی‌های فیزیکی و فنی تونل بطور کامل انجام نمی‌شود و به همین دلیل رانندگان خودروها و مسافران تونل خصوصاً هنگام ایجاد ترافیک در داخل تونل دچار مشکلات تنفسی می‌شوند.

در طول روز باید سه یا چهار ساعت اوج ترافیک برای تونل توحید در نظر گرفت که در دو مورد آن ترافیک انبوه اما روان است و در دو مورد دیگر، ایستا با حرکت کند و تأخیری است. در هر دو وضعیت ترافیک تونل، سرنشینان اتومبیل‌ها از گرما و آلودگی هوای تونل در عذابند.

هزینه پنج برابری ساخت هر کیلومتر تونل توحید در مقایسه با تونل خرم- زال

12 بهمن سال گذشته، تونل توحید با تبلیغات بسیار زیاد از سوی شهرداری تهران افتتاح شد و از آن به عنوان یکی از عجایب پروژه‌های عمرانی شهری در تاریخ کشورمان یاد شد.

چرا مطرح کردن هولوکاست از نظر دکتر قالیباف منافعی برای ما ندارد ؟

مسئله هولوکاست برای رژیم غاصب صهیونیستی و استکبار جهانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. چرا که با استفاده از آن بخش عمده ای از جنایت های خود را توجیه می کنند.به عبارتی می توان گفت مسئله ی هولوکاست یکی از زیر بناها و مبانی استکبار جهانی و از جمله رژیم غاصب صهیونیستی است و با متزلزل شدن آن،تمام پیکره ی استکبار و رژیم  صهیونیستی به لرزه می افتد. و نباید فراموش کنیم که با دستاویز قرار دادن همین مسئله هولوکاست است که دهها سال مادران فلسطینی داغ فرزند می بینند و کودکان داغ پدر و مادر . در حقیقت نفی هولوکاست، نفی موجودیت و مشروعیت اسرائیل است و از همین روست که مجازات های سنگینی را برای کسانیکه   این مسئله را زیر سوال می برند، در نظر گرفته اند.

حال باید از آقای قالیباف پرسید، شما که می گویید :«طرح مسئله هولوکاست ،منافعی برای ما ندارد. »اصولا منافع انقلاب اسلامی را در چه چیزی می دانید ؟ آیا استکبار ستیزی و زیر سوال بردن رژیم غاصب صهیونیستی، حمایت از خون مردم مظلوم فلسطین، پاک کردن خاورمیانه از لوث غده سرطانی اسرائیل، کوتاه کردن دست استکبار جهانی از منطقه و هزاران مسئله دیگر که با نفی هولوکاست حاصل می شود، منافع انقلاب اسلامی به حساب نمی آید؟

گزیده ای از سخنان دکتر قالیباف در مورد پرونده هسته ای:

پذیرش و یا عدم پذیرش تعلیق غنی سازی چیزی نیست که بتوانیم امروز در مورد آن تصمیم بگیریم.

آقای قالیباف در همایشـــی گفته انـد : « ما در دهـه اول انقلاب مرحله استقرار نظام را داشتیـم، در دهه دوم تثبیت نظام ، ولی در دهه سوم انقلاب که همه کشورهای دنیا ما را پذیرفتـــه انـد چرا همان موضع اولیه استقرار نظام را دنبال می کنیم و چرا نباید با آمــریکا حرف بزنیـــم ؟! » نکته ای که مورد نقد است این نکته است که ایشان گفته اند : « ما باید در حوزه سیاست خارجه از موضع تقابل ، بیاییـــم به موضع رقابت و در این حوزه با دیگر کشورهای جهان رقابت کنیم و تقابل نداشته باشیم. » ! بنابـــراین نظر ایشان این است که در حوزه دیپلماسی خارجی یا همان سیاست خارجه باید از موضع تقابل که در دهه اول و دوم و سوم انقلاب پیگیــر اجرای آن در جامعه بین الملل هستیـــم خارج شویــم و موضع « رقابت » را اتخاذ کنیـــم.

حالا نظـــر رهبــــری را در این مورد می خوانیـــم : « عرصه ی دیپلماسی، همه جا عرصه ی هماوردی و مقابله است؛ چون منافع کشورها، منافع ملت ها با یکدیگــر اصطکاک پیدا می کند، تصادم پیدا می کند، این تصادم ها در موارد زیادی خودش را در میدان دیپلماسی نشان می دهد. لذا همه جا این درگیری و هماوردی وجود دارد ... این نظام اگر هیچ کاری هم با هیچ یک از قدرت ها و دولت های مستکبـــر دنیا نداشته باشد آنها با او کار دارند... دستگاه دیپلماسی مهم است. عرصه ی دیپلماسی، عرصه ی مبارزه است؛ در این مبارزه باید قوی باشید. اگر می خواهید قوی باشید، ارتباط با خدا را مستحکم کنید. » 

در دیدگاه رهبـــری ، عرصه دیپلماسی، یک عرصه تقابل و مبارزه است ! و همان طور که مشاهده می کنید هیچ سخنـــی از اشتباه بودن موضع فعلــی ما در سیاست خارجه نیست. در حالی که آقای قالیباف می گویند موضع فعلــی ما در حوزه سیاست خارجه اشتباه است و باید از این موضع خارج شویم !! ولی رهبـــری در هیچ جا اشاره ای به اشتباه بودن موضع فعلی نمی کنند و بلکه تاکید بر این دارند که موضع فعلی درست است و در تمام دنیــا نیـز عرصه ی دیپلماسی و سیاست خارجه عرصه ی تقابل است و کسی به دنبال رقابت نیست !!

پروژه بهسازی پل سید خندان

شهرداری تهران در طی یک تصمیم غیر کارشناسانه تصمیم گرفت علیرغم احتیاج مردم و افراد ساکن در آن محله به ایستگاه تاکسی ، ایستگاه مذکور را تعطیل کرده و فضای زیر پل را به عنوان واحد تجاری در اختیار شرکت پیمانکاری قرار دهد تا از طریق در آمدهای حاصله هزینه های جاری پل سیدخندان را تامین کند. اما بعد از اعتراضات گسترده اهالی منطقه و رسانه ای شدن مسئله، شهرداری بدون طی کردن روند حقوقی ، تصمیم به خراب کردن یک شبِ کارگاه پیمانکار گرفت و پس از شکایت شرکت پیمانکار مجبور شد بالغ بر 1/6 میلیارد تومان خسارت یا به قول خودمان باج بدهد تا صدایشان در نیاید!

حالا باید از شهرداری پرسید که شما که داعیة کار کارشناسانه را دارید کجای این مسئله با کار کارشناسانه می خواند؟ اجاره دادن زیر پل یا یک تخریب یک شب ی آن بدون هماهنگی با طرف قرارداد!

بیان این مطلب هم خالی از لطف نیست که این پروژه مثل بسیاری دیگر از پروژه های کلان شهرداری در زمان آقای قالیباف بدون برگزاری مناقصه به افرادی  خاص واگذار  شده و جالب تر آنکه این پروژه به شرکت  “سرد و گرم ممتاز اصل “ واگذار شده که اولا این شرکت متعلق به باجناق مشاور شهردار منطقه 7 تهران بوده ثانیا موضوع فعالیت این شرکت عبارت است از خرید و فروش و ساخت و راه اندازی سرد خانه های ثابت و متحرک و ... می باشد حال سوال ما از آقای قالیباف : این است دم از شعار قانون گرایی زدن این است کار کارشناسی کردن این است خاتمه دادن به روش آزمون و خطا در مدیریت...