تناقض مواضع قالیباف و بیانات رهبر انقلاب پیرامون "هلوکاست"
مواضع عجیب دکتر قالیباف درقبال افسانه هلوکاست/نفی هلوکاست تامین کننده منافع ما نیست!
دکتر قالیباف اخیرا در گفتگو با یکی از خبرگزاری ها درپاسخ به این پرسش که “شما به هولوکاست معتقدید؟”؛ گفته است:
“آن را از تاریخ دان ها سوال کنید، آن اصلا موضوع بحث من نیست. من می خواهم بگویم وقتی لازم نیست و تامین کننده منافع ما نیست، می آئیم این را مطرح می کنیم. حتی یک ذهنیت درست می شود و یک بهانه در دست دشمن ترین دشمن انقلاب اسلامی که صهیونیست ها هستند می دهیم و آرمان های فلسطین را تحت تاثیر قرار می دهیم. دفاع از آرمان فلسطین جزیی از اصول سیاست خارجی ماست؛ نفی هولوکاست که جزیی از آن نیست و بنا به ماهیت جنجالی خود به جای کمک به ما برای پیشبرد اهداف و آرمانهایمان، به دشمن فرصت می دهد تا مظلوم نمایی کند، علیه ما اجماع درست کند و موضع برحق ما در موضوعی مانند موضوع هسته ای را تحت تاثیر قرار دهد. من می گویم با طرح سخنان کم ثمر پرهزینه، زمینه سوء استفاده دشمنان را فراهم ساختیم. منشاء این موضع گیریها هم سیاست زدگی است. این ها بیشتر مصرف داخلی دارد تا مصرف خارجی. ما از سیاست زدگی در عرصه سیاست خارجی بسیار آسیب دیده ایم. سیاست بازان نباید جایی در سیاست خارجی ما داشته باشند چون منافع ملی را قربانی رقابت های سیاسی داخلی می کنند.”
این اظهارات در حالی از سوی شهردار تهران بیان شده است که در واقع منطق اصلی آن، دوری از اظهارات “تنش زا” و “بهانه ندادن دست دشمنان” است؛ منطقی که شاید در یک رویکرد سکولار و دور از مواضع انقلابی و دینی، منطقی به نظر برسد اما تاملی در سیره عملی امام خمینی (ره) و رهبر معظم انقلاب نشان می دهد این رویکرد منفعلانه که به بهانه تنش زدایی، در عمل در دولتهای سازندگی و اصلاحات اجرا شد و حتی امروز نیز شهردار تهران در فرار به جلو به آنها نقد می کند، امروز توسط خود وی در معرض احیا قرار گرفته است.
پیگیری این رویکرد در سیاست خارجی از سوی برخی کاندیداها بلافاصله با استقبال رسانه های مورد حمایت آنها از جمله رادیو فردا، ارگان رسمی سازمان سیا قرار گرفت.
این در حالی است که روزنامه همشهری ارگان رسمی شهرداری تهران نیز ترجیح داد بخش های مورد اشاره سخنان قالیباف را حذف کرده و مانع انتشار بیشتر آن در افکار عمومی شود.
از طرف دیگر بازخوانی مواضع انقلابی و روشن رهبر معظم انقلاب درباره هولوکاست، به خوبی نشان دهنده تفاوت دیدگاه تکنوکرات ها با ایشان در سیاست خارجی است، چرا که با این منطق رهبر انقلاب نیز نباید هیچ گاه این مباحث را به علت “بهانه دادن دست دشمنان!” مطرح می کرده اند.
رهبر معظم انقلاب در ۲۷ شهریور ۱۳۹۱ با تاکید بر “مجهول الحال بودن هولوکاست” می فرمایند:
“امروز در بسیارى از کشورهاى غربى کسى جرأت ندارد که واقعه‌ى مجهول‌الحال هولوکاست را زیر سؤال ببرد. آن طورى که اطلاع دادند به ما، در آمریکا اگر کسانى با تکیه به مبانى روانشناسى و جامعه‌شناسى بخواهند بر علیه همجنس‌بازى چیزى بنویسند و منتشر کنند، قادر نخواهند بود، جلویشان گرفته میشود! اینها چطور ملتزم به آزادى بیانند؟ آن جایى که پاى سیاستهاى خبیث صهیونیستى در میان است که باید اخلاق ملّتها و نسلهاى جوان به فساد کشیده بشود، در آنجا آزادى بیان معنا ندارد و کسى جرأت نمیکند و حق ندارد در مقابل این سیاست خباثت‌آلود و رذیلانه چیزى منتشر کند – یا در قبال مسئله‌اى مثل هولوکاست – امّا براى اهانت به مقدّسات اسلامى و به خیال خودشان براى سبک کردن این مقدّسات در چشم جوانان کشورهاى اسلامى چرا! کسى از اینها باور نمیکند.”
ایشان هم چنین در ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ با افسانه دانستن هولوکاست می فرمایند:
“در یک کشورى کسى به افسانه‌ى هولوکاست اعتراض میکند، میگوید من قبول ندارم؛ او را زندان مى‌اندازند، محکومش میکنند که چرا یک حادثه‌ى پندارىِ تاریخى را انکار میکنى! حالا گیرم پندارى هم نباشد – واقعى باشد – خیلى خوب، انکار یک حادثه‌ى واقعىِ تاریخى مگر جرم است؟ اگر براى کسى روشن نشد، ثابت نشد و او انکار کرد یا حتّى در آن تردید کرد، او را بیندازند زندان! الان در کشورهاى مدعى تمدن در اروپا قضیه این است: اگر کسى اعتراض کند، تردید کند، قبول نداشته باشد، دادگاه‌ها محکومش میکنند.”
رهبر انقلاب در ۱۴ اسفند ۸۷ نیز بار دیگر با مطرح کردن هولوکاست، می فرمایند:
“عدم تحمل رسانه‌های غربی و صهیونیستی و دولتهای حامی صهیونیزم در برابرِ حتی طرح سؤال و تحقیق درباره هولوکاست که بهانه‌ی غصب فلسطین بود، یکی از نشانه‌های این تزلزل و ابهام است. اکنون وضع رژیم صهیونیستی از همیشه‌ی تاریخ سیاه خود در افکار عمومی جهان بدتر و پرسش از دلیل پیدایش آن جدّیتر است. اعتراض بی‌سابقه و خودجوش جهانی از شرق آسیا تا امریکای لاتین علیه آن رژیم و تظاهرات مردمی در ۱۲۰ کشور جهان و از جمله در اروپا و در انگلیس که خاستگاه اصلیِ این شجره‌ی خبیثه بود، و دفاع آنان از مقاومت اسلامی غزه و از مقاومت اسلامی لبنان در جنگ ۳۳ روزه، نشان میدهد که یک مقاومت جهانی علیه صهیونیزم پدید آمده که در ۶۰ سال گذشته هرگز تا این حد، جدی و حجیم نبوده است. میتوان گفت مقاومت اسلامی لبنان و فلسطین توانسته است وجدان جهانی را بیدار کند.”
معظم له در ۸ دی ماه ۱۳۸۵ نیز می فرمایند:
“باجگیری دائمی آنان از دولتهای عربی و متقابلاً باج دهی همیشگی آنان به رژیم صهیونیستی؛ حمایت از اهانت‌کنندگان به مقدسات اسلام و حتی افتراء و اهانت صریح بلندپایگان غربی ازقبیل پاپ به این آئین الهی و متقابلاً جرم شمردن تحقیق و تردید درباره‌ی هولوکاست و کیان صهیونیستی؛ حمله نظامی و کشتار و ویرانی در عراق و افغانستان بنام دمــــوکراسی، و متقابلاً توطئه بر ضد دولتهای منتخب مردمسالار در فلسطین و عراق و آمریکای لاتین و هر جای دیگری که عوامل آمریکا و صهیونیست بر سر کار نیامده باشند؛ غوغای مبارزه با تروریسم و متقابلاً گفت و گوی پنهانی و حتی کمک به تروریستهای جرّار در عراق و غیره..این رفتارهای نامعقول و کین توزانه بر ملتهای مسلمان حجت را تمام کرده و به بیداری اسلامی کمک رسانده است.”
اما امام خمینی نیز همواره مواضع صریح و روشنی در این باره داشته اند. مواضعی که نشان می دهد با منطق تکنوکرات ها، بسیار چالش برانگیز تر از طرح هولوکاست در افکار عمومی بوده است و با این اوصاف شهردار تهران باید پاسخ دهد آیا این سخنان حضرت امام بهانه به دست دشمنان نداده است؟!
حضرت امام در پیام تاریخی قطعنامه با فراتر رفتن از طرح موضوع کوچکی مانند هولوکاست، از لزوم نابودی و خشکانیدن ریشه های فاسد صهیونیسم، سرمایه داری و کمونیسم سخن می گویند:
“ما در صدد خشکانیدن ریشه های فاسد صهیونیسم، سرمایه داری و کمونیسم در جهان هستیم ما تصمیم گرفته ایم به لطف و عنایت خداوند بزرگ، نظامهایی را که بر این سه پایه استوار گردیده‌اند، نابود کنیم.”
ایشان همچنین در صفحه ۱۸۱ جلد ۱۶ صحیفه نیز از با بیان “اینکه باید همه بپاخیزیم و اسراییل را نابود کنیم” تصریح می کنند:
*ما از مردم بی پناه فلسطین در مقابل اسراییل دفاع می کنیم. اسراییل این جرثومه فساد همیشه پایگاه آمریکا بوده است. من نزدیک به بیست سال خطر اسراییل را گوشزد نموده ام باید همه بپا خیزیم و اسراییل را نابود کنیم و ملت قهرمان فلسطین را جایگزین آن گردانیم.”
گفتنی است پیش از این نیز قالیباف در ۲ برهه با ارسال پالس تنش زدایی در سیاست خارجی، رویکرد اصلی خود در این باره را به نمایش گذاشته بود. وی در ۱۷ خرداد ۸۴ بنا بر خبری که خبرگزاری فارس منتشر کرد، درباره سیاست خارجی دولت خاتمی در بدست آوردن انرژی هسته ای می گوید:
“روشی که دولت (اصلاحات) در بدست آوردن این انرژی دنبال کرده است بسیار مناسب و منطقی است و باید همین سیاست دنبال شود.”
وی همچنین با انتشار مقاله ای در مهرماه ۹۱ در همشهری ماه تحت عنوان “دولت توسعه و ضرورت های شکل گیری آن در ایران” آشکارا از لزوم تنش زدایی در عرصه سیاست خارجی سخن می گویدو می نویسد:”شرط استفاده از این فرصت‌ها آن است که دولت موفق شود گونه‌ای سیاست خارجی معقول را در فضای بیرونی مدیریت کند، سیاست خارجی‌ای که در آن مسئله زمینه‌سازی برای توسعه، محور باشد. رهاشدن سیاست خارجی از دیدگاه‌های تهدیدگرایانه مصرف، گامی مهم در این مسیر است. دولت توسعه‌گرا در سیاست خارجی خود، به گذر از دیدگاه‌های احساساتی به سوی واقع‌گرایی نیازمند است؛ این گذار را میتوان رنسانس سیاست خارجی ایران نامید. رنسانسی که در نهایت، میزان تنش با دنیای بیرون را برای ایران کاهش میدهد. این تنش‌زدایی، بسیاری از فرصت های موجود در محیط بین‌المللی را برای ایران به ارمغان خواهد آورد، فرصت‌هایی که نیاز ضروری ایران در روند توسعه هستند.” و جالب آنکه دقیقا همین عبارات، پیش از این در در ۱۲ دی ماه ۸۷ در روزنامه اعتماد ملی در مطلبی تحت عنوان “دولت توسعه گرا، تقویت متقابل دولت و مردم” تکرار شده بود که تصویر آن را مشاهده می کنید:
حال مشخص نیست در حالی که رهبر کبیر انقلاب با صراحت از لزوم نابودی اسراییل سخن می گویند و رهبر انقلاب نیز هولوکاست را یک “افسانه” می دانند، طرح این مسایل در سیاست خارجی را بهانه دادن به دست دشمنان می داند؟ آیا فهم بدیهیات و اصول سیاست خارجی تقابلی با مستکبرین عالم برای تکنوکرات ها دشوار است یا گوش شنوای آن وجود ندارد؟
مذاکره با امریکا